Heel eenvoudig is coaching een proces waarbij je werkt aan het naar boven halen van de sterke punten van de mensen die je coacht en de mensen om hen heen. De coach en de gecoachte ontwikkelen enkele diep gewenste of gewenste nieuwe gedragingen, manieren van zijn, of manieren van denken of voelen.

Coaching is dan ook een ontwikkelingsproces dat zowel gericht als uitdagend kan zijn. Coaching is iets dat in alle stadia moet gebeuren en mensen kan leiden van waar ze nu zijn, naar waar ze willen zijn. Het belangrijkste doel van de coach is het individu of het team te begeleiden bij het opstellen van een plan voor de door hen gewenste vooruitgang.

Coaching is gewoonlijk een informeel en niet-oordelend proces, wat betekent dat er geen coach of coachee is die de coachee vertelt dat dingen te moeilijk zijn, of dat coaching te lang duurt of dat coaching niet werkt.

Coaching is ook een natuurlijk en zeer gericht proces en zal in elke discipline met de juiste ondersteuning vaak voorkomen.

Als je coacht, stel je vragen. Je luistert en reflecteert, doet waarnemingen en kunt vervolgvragen stellen. Ze moeten voortkomen uit je eigen levenservaringen en uit het observeren van je omgeving en anderen. De vragen kunnen over de cliënt gaan, en over de coach en om bewust te beginnen met deolever, hoe bepaal je dat ze echt de antwoorden willen weten en echt de coaching willen.

Als een ethische en verantwoordelijke trainer en coach erken ik ten volle dat sommige cliënten of teams zich soms resistent en zeer ongemakkelijk voelen omdat ze gehoord hebben van het zogenaamde ‘coachingsproces’ en omdat ze veronderstellen dat ze zichzelf zouden kunnen onderwerpen aan de volgende vragensessie. Onnodig te zeggen dat de vragen allemaal respectvol zijn, en ik vraag vaak dingen als;

Ik heb echter constructieve beperkingen op de mijn gehad. Ik begrijp dat veel opleiders, coaches en opleidingsorganisaties de vragen goedkeuren, wat betekent dat ik niet verplicht ben deze te stellen. Ik probeer dit te ontmoedigen wanneer ik mijn opgesomde opleidingscursus of -programma doorkijk.

Dus, ik gebruik zo breed mogelijke vragen. Ik controleer of de cliënt en de gecoachte cliënt of het team dezelfde persoon zijn. Ik stel vragen over hun kostuumidentiteit. “Is dat paniek/strategiestijl of klassieke stijl?” Op dezelfde manier, als de cliënt niet lokaal is, vraag ik “Is dit huis in de buurt of woont u ergens anders? En vind je het erg als ik dat vraag?” Deze vraag zal de aandacht richten op waar de coaching heeft plaatsgevonden.

De vragen zullen open zijn, maar zij zullen hun vraagstelling toespitsen op de zaak in kwestie.

Soms zal de coach verdere vragen willen stellen, wat bedreigend kan zijn. Op dat moment is het raadzaam de coachee te vragen of u juist bent in uw veronderstelling als de vraag niet wordt gesteld. Vaak vraag ik dan of u mij bij terugkomst even apart wilt nemen of wilt herhalen.

Ik heb deze technieken in de loop der jaren doeltreffend toegepast, met groot effect en waarschijnlijk omdat ze zo eenvoudig te begrijpen zijn (zo niet gemakkelijk toe te passen).

Coaching gebeurt wel, maar wordt in de praktijk zelden besproken. Coachingsbijeenkomsten zijn vaak plaatsen waar een proces wordt ontwikkeld. Onlangs leidde ik een coachingsessie in een Six Sigma bedrijf. Het doel was om een nieuw programma van Six Sigma projecten te ontwikkelen, in het bijzonder een programma om het vermogen te vergroten om de kernprocessen destructief te gebruiken voor anderen.