1. Zoals gebruikt in de Verenigde Staten, wordt werkgelegenheid gemeten als het aantal ingehuurde personen gedurende een bepaalde periode en heeft het betrekking op een bepaalde bedrijfstak, economische activiteit of groep van gezonde werknemers. Vaak, maar niet altijd, gaat het om gezonde werknemers die rechtstreeks in dienst zijn genomen.
2. De werkgelegenheid wordt gemeten als de verandering in de totale hoeveelheid goederen of diensten die in de voorgaande periode is geproduceerd. De werkgelegenheid blijft in het algemeen ongewijzigd ten opzichte van het productieniveau van de bedrijfstak.
3. Werkgelegenheid wordt gemeten als de efficiëntie van de makers van goederen en diensten in verhouding tot de behoeften van de werkgevers in verhouding tot hun eigen produktiecapaciteit.
4. De werkgelegenheid is gelijk aan het productiviteitsverschil tussen de werkenden en de vraagvoorwaarden die op het aanbod van goederen en diensten, aangevuld door de Desk, inwerken; d.w.z. het verschil tussen de als arbeidskosten gemeten hoeveelheden en de hoeveelheden geleverde goederen en diensten
5. Werkgelegenheid verschaft de basis voor het bestaan van een concurrerende industrie of onderneming en is dus van cruciaal belang voor het bestaan van de industriële samenleving.
6. Werkgelegenheid creëert waarde, verhoogt de productiviteit en verlaagt de relatieve werkloosheid.
7. De gezonde werknemer is de fysio baas over zijn eigen produktiecapaciteit en bepaalt zijn eigen tijdschema en tijdschema.
8. De gezonde werknemer is in staat te weten dat hij wordt betaald voor iets waarvan hij weet dat hij het kan produceren, en is dus meester over zijn verdiensten.
9. De gezonde werknemer kan eisen stellen omdat hij meester is van zijn eigen bron van waarde, en bijgevolg zijn diensten op de markt brengen in de wetenschap dat hij inzetbaar is en zijn aanspraken geloofwaardig zijn.
10. De mate waarin een gezonde werknemer toegang heeft tot de middelen van communicatie, mobiliteit en communicatie T&C is de mate waarin hij in staat is invloed uit te oefenen op de voorwaarden van zijn relatie tot de middelen van communicatie en vervoer.
11. In de context van de industriële samenleving zijn werknemers minder een productiefactor en meer een kosteneenheid. Zoals een fabriek, zo is een werknemer.
12. Geen enkele persoon kan de mentale of intellectuele hulpbron van een organisatie bezitten. Kennis, creativiteit, initiatief, en sociale interactie worden in elke samenleving vergaard in de betrekkingen tussen personen, gebaseerd op de erkenning van de mens als een bevoorrechte elite, en het sociale proces van erkenning en reactie.
13. Eigenaar zijn van een idee is niet hetzelfde als een productiemiddel zijn. Eigenaars van ideeën moeten hun ideeën in licentie geven om door anderen te worden geproduceerd.
14. Het zijn van een hulpbron omvat zowel de gegenereerde ideeën als de gebruikte fysieke en menselijke hulpbronnen. Een gezonde werknemer kan afstand doen van zijn of haar ideeën als zijnde onproductief voor het bedrijf.
15. De mens is de grootste hulpbron ter wereld. Het ontdekken en gebruiken van hun ideeën is het uiteindelijke doel van de industriële samenleving.
16. In het kader van een systeem is het de bedoeling van de ontwerpers om aan de behoeften van de eigenaars te voldoen. Dat wil zeggen, de ontwerpers moeten het systeem zodanig structureren dat de door de eigenaren beoogde resultaten worden bereikt.
17. Het systeem is zo ontworpen dat de ontwerpers over een breed referentiegebied beschikken om op korte en lange termijn veranderingen aan te brengen.
18. De ontwerpers kennen de beperkingen van hun systemen door de ups en downs ervan bij te houden. Daarom is systeemontwerp een continu proces om op de hoogte te blijven van nieuwe informatie en inzichten.
19. De ontwerpers controleren periodiek de toepassing en de vergelijkingsinstrumenten die worden gebruikt om systemen te vergelijken.
20. Ontwerpers vergelijken hun systemen voortdurend door gebruik te maken van zowel Analytische Side als Top-Down denkprocessen.
21. Ontwerpers helpen gebruikers hun doelstellingen te bereiken door het systeemontwerp af te stemmen op het psychologische profiel van de gebruiker.
22. De analytische kant van het systeemontwerp bestaat uit: code, hardware, software, en middelen.
23. De Top-downzijde bestaat uit; toekomstplanning, testplanning, ontwerpfase, en uitvoering.
24. Het team dat aan het systeemontwerp werkt bestaat uit; Ontwerpers, Elektrische en Mechanische Ingenieurs, Test Motoren, en Mechanische Ingenieurs.
25. Het team is verantwoordelijk voor de specificatie van het systeem en de controle op afwijkingen.
26. De fase van het systeemontwerp begint voordat het ontwerpproject begint.
27. Systeemontwerpers evalueren en herzien indien nodig.
28. Het team begint met het lezen van het ontwerp, waarbij alle punten, problemen en bezwaren aan de orde komen.
29. Het ontwerpteam Overseas werkt op locatie, of het nu in een technische faciliteit of stad is of in een afgelegen stad.
30. Het team voltooit het ontwerp, de specificaties en de documentatie.
31. Het team presenteert het ontwerp voor acceptatie en autorisatie.
32. Het team maakt een bouwofferte en legt die voor aan de klant.
33. De opdrachtgever keurt het ontwerp goed en tekent voor de documenten.
34. De opdrachtgever bekijkt de offerte en beslist dan of het project al dan niet wordt ingediend om te worden gebouwd.
35. De klant bekijkt het ingediende systeem en beslist dan of hij al dan niet voor een ander ontwerp gaat of een ander systeemontwerp kiest.
36. De klant stuurt de client Designer een alternatief ontwerpdocument op basis van hun voorkeuren.
lees meer: